ISBN 978-83-66602-66-3
Moja droga w nurcie czasu to obraz życia Janusza Żmiji na tle całego powojennego pokolenia urodzonego, tak jak główny bohater, w roku 1949. Były to z pewnością niełatwe lata, lecz jednocześnie czas wielkich nadziei na spokojną przyszłość. Książka ta nie ma formy pamiętnika, łączy ze sobą czas, ludzi i wydarzenia. Główny bohater prowadzi Czytelnika przez dziewięć rozdziałów, zaczynających się od lat dzieciństwa (rozdział I. Gdzie sięgają korzenie), ukazując obraz domu rodzinnego i najbliższych okolic, poprzez początki edukacji w Krakowie i zachwytu nad tym miastem, wprowadzając nas w mury Wyższej Szkoły Rolniczej (rozdział II. Początki drogi w Krakowie). Potem przychodzi czas na pracę naukową oraz związane z nią nadzieje i rozczarowania, sukcesy osiągane mimo różnych trudności (rozdział III. Praca naukowa). Punktem zwrotnym w życiu głównego bohatera staje się decyzja o przyjęciu w 1996 roku wyboru na prodziekana, a następnie w 2002 roku dziekana Wydziału Rolniczego. To właśnie zdobyte wówczas doświadczenie w kierowaniu największym wydziałem otworzyło drogę do urzędu rektora (rozdział IV. W drodze do gronostajów). Wybór dokonany przez elektorów w 2005 roku rozpoczął pierwszą wówczas kadencję (2005‒2008), która przypadała na lata po akcesji Polski Unii Europejskiej (1 maja 2004 roku) i zapisała się w historii jako okres dynamicznych zmian i otwarcia się polskich uczelni, uczonych i studentów na świat. Rozdział V. Rektor zawiera także obszerne refleksje nad przemianami uwarunkowań determinujących polską naukę w latach 2008‒2012, gdy miejsce euforii samą europejskością zastąpiły wyzwania związane z zapewnieniem Uczelni konkurencyjności na rynku usług edukacyjnych. Kamieniem milowym staje się zmiana jej nazwy z Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja na Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja, ale najważniejsza jest mozolna praca nad podnoszeniem prestiżu Uczelni. Obraz ten wprowadza następnie Czytelnika w refleksje nad zakończeniem drugiej kadencji w 2012 roku, stąd w tytule rozdziału VI. „Berło toczy się w krąg, z rąk do rąk, z rąk do rąk” zaczerpniętym z literatury muzycznej, znalazł się sparafrazowany fragment libretta Barona cygańskiego. Zawarte tam przemyślenia stanowią próbę bilansu dokonań siedmiu lat rektorowania. Droga ku emeryturze (rozdział VII) to prezentacja płaszczyzn aktywności zawodowej i rodzinnej, na które teraz, już po zakończeniu urzędowania, znowu przychodzi czas. Nie jest to jednak moment na bezczynność, to raczej przygotowanie do nowych wyzwań, bo przecież póki się żyje, Nic się nie kończy (rozdział VIII). Nasza podróż wraz z bohaterem zamyka się spojrzeniem w przyszłość, stąd tytuł rozdziału IX. „I have a dream”.
