format B5, oprawa miękka
ISBN 978-83-66602-11-3
Polska, mimo znaczących zmian gospodarczych, jakie zaszły po 1989 roku, jest nadal postrzegana jako kraj typowo rolniczy. Wynika z tego wiele konkretnych przesłanek dotyczących zarówno rozwoju gospodarczego, jak i ochrony bioróżnorodności na terenach użytkowanych rolniczo. Wiele gatunków będących przedmiotem ochrony występuje na gruntach rolnych. Są one związane z różnego rodzaju ekosystemami, od siedlisk wilgotnych i bagiennych zlokalizowanych w dolinach rzek i mniejszych cieków wodnych do zbiorowisk znajdujących się na drugim końcu skali ekologicznej, obejmujących suche i ciepłolubne zbiorowiska murawowe. Zachowanie takiego charakteru siedlisk jest uzależnione od ich odpowiedniego użytkowania i stanowi warunek skutecznej ochrony obszarów cennych, a w efekcie zachowania różnorodności biologicznej. Charakter naturalny i półnaturalny zachowały przede wszystkim siedliska błotne i torfowiskowe oraz ekstensywne łąki i pastwiska zlokalizowane w naturalnych dolinach rzek. Do tej grupy należy zaliczyć także zbiorowiska półnaturalne obejmujące murawy kserotermiczne. Walory środowiskowe tych terenów są zagrożone wskutek intensyfikacji produkcji rolniczej i wypalania traw. Czynnikiem równie niekorzystnym dla zachowania bioróżnorodności wydaje się porzucanie gospodarowania, a zatem dezagraryzacja połączona często ze spadkiem liczby zwierząt gospodarskich, co określane jest jako dezanimalizacja. Wynika z tego konieczność instytucjonalnego wspierania rolnictwa w ramach systemów krajowych, a zwłaszcza korzystania z mechanizmów wsparcia w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej.
Celem niniejszego opracowania jest zdiagnozowanie oraz wypracowanie ocen, uogólnień oraz rekomendacji dotyczących stanu rozwoju rolnictwa, zwłaszcza produkcji rolnej w województwie świętokrzyskim, ze szczególnym uwzględnieniem zachodzących w nim procesów dezagraryzacji i dezanimizacji.
