Objętość artykułu do czasopisma nie powinna przekraczać 1 arkusza wydawniczego (ok. 16 stron) razem z rycinami i tabelami. Objętość rozprawy habilitacyjnej i monografii nie powinna być mniejsza niż 6 arkuszy wydawniczych (ok. 100 stron). Arkusz wydawniczy liczy 40 000 znaków lub 3000 cm2 ilustracji, czyli około 20 ilustracji półstronicowych.
Objętość skryptu (podręcznika) określają normy wynikające z liczby godzin zajęć dydaktycznych przyznanych danemu przedmiotowi w planie studiów (orientacyjnie na 1 godzinę wykładu przypada 5–7 stron tekstu, na 1 godzinę ćwiczeń przypadają 3 strony tekstu).
Konstrukcja artykułów i rozpraw
imię i nazwisko autora (autorów)
afiliacja – nazwa instytucji zatrudniającej autora (w artykułach) lub nazwa instytucji, w której praca została napisana (w rozprawach)
tytuł pracy (w językach polskim i angielskim)
spis treści (nie dotyczy artykułów)
streszczenie strukturalne (w artykułach), informujące o przedmiocie i celu badań oraz wynikach i ich znaczeniu (nie obowiązuje w rozprawach)
słowa kluczowe w językach polskim i angielskim (w artykułach)
wykaz skrótów (jeśli są liczne)
wstęp – powinien krótko informować o przedmiocie badań, uzasadnić ich podjęcie oraz zawierać niezbędne dane z literatury dotyczące badań o podobnej tematyce; we wstępie należy zwięźle sformułować cel pracy
materiał i metody – należy w tym rozdziale zamieścić opisy materiału będącego przedmiotem badań oraz zastosowanych metod badawczych; jeśli są to metody powszechnie znane i stosowane, wystarczy je nazwać i powołać się na dane z literatury
wyniki i dyskusja – mogą być przedstawione w jednym rozdziale lub w dwóch odrębnych rozdziałach
wnioski – powinny zawierać przejrzyste i uogólnione wywody wyprowadzone bezpośrednio z uzyskanych wyników; wnioski mogą być zastąpione podsumowaniem
podziękowania oraz informacje o źródle finansowania badań (ewentualnie)
literatura cytowana
streszczenie w języku angielskim (lub polskim, gdy publikacja ukazuje się w języku angielskim) – ok. 20 wierszy w artykułach, ok. 2 stron w rozprawach.
Dopuszcza się wprowadzenie modyfikacji powyższego schematu w budowie rozpraw habilitacyjnych. Dotyczyć one mogą m.in. wprowadzenia dodatkowego rozdziału „Przegląd literatury” oraz zastosowania podrozdziałów w rozdziałach „Materiał i metody” oraz „Wyniki”. Zaleca się wyodrębnienie rozdziałów „Dyskusja” i „Wnioski”.
Rozdziały od „Wstępu” do „Wniosków” powinny być numerowane. Tytuły rozdziałów i podrozdziałów pierwszego oraz dalszych stopni należy numerować cyframi arabskimi, stosując system dziesiętny (1, 1.1, 1.1.1; 2, 2.1 itd.). Należy unikać tekstów „wiszących”, czyli fragmentów nienumerowanych, np. na początku rozdziału.
Konstrukcja monografii, skryptu (podręcznika)
strona tytułowa: imię i nazwisko autora (autorów), tytuł pracy
spis treści
wykaz symboli i skrótów (opcjonalnie)
tekst wraz z rysunkami i fotografiami
literatura cytowana w publikacji oraz zalecana (w skryptach i podręcznikach – powinna obejmować pozycje książkowe, które w istotny sposób uzupełniają treść skryptu lub podręcznika i są zgodne z wymogami programu dydaktycznego)
indeks rzeczowy oraz ewentualnie inne indeksy, np. indeks nazw łacińskich lub nazw polskich roślin (zwierząt), indeks autorów, nazw chemicznych itp.
Wyróżnienia tekstu (podkreślenia, kursywę, druk rozstrzelony, wytłuszczenia) należy ograniczyć do minimum. W skryptach i podręcznikach można stosować więcej wyróżnień w celu wyeksponowania ważnych terminów, nazw i definicji. Łacińskie nazwy taksonów roślin i zwierząt należy pisać kursywą.
W publikacjach należy stosować jednostki zgodne z międzynarodowym układem jednostek miar SI. Skróty nazw podaje się zgodnie z zasadami obowiązującymi w międzynarodowym piśmiennictwie naukowym. Wykaz skrótów, jeśli są liczne, zamieszcza się w artykułach po streszczeniu, a w książkach po spisie treści. Jeśli skrótów jest niewiele, można je objaśnić w tekście, gdy są używane po raz pierwszy.
Przypisy dolne służą wyłącznie do uzupełnienia bądź wyjaśnienia informacji zawartych w tekście głównym. Powołania literaturowe należy stosować w postaci przypisów oksfordzkich (zob. Literatura).
Jeśli powołanie w tekście na tabelę lub ilustrację jest ujęte w nawias, należy pisać w skrócie słowa tabela (tab.) i rycina (ryc.).
W wykazie literatury należy podawać pozycje, które były cytowane w tekście pracy. Literaturę cytuje się w tekście w układzie: nazwisko autora oraz rok publikacji, ujęte w nawiasy okrągłe, np. (Spector 1997), według Spectora (1997); przy dwóch autorach: (Stanecki i Brown 1999, w języku angielskim: Stanecki and Brown 1999); przy trzech lub większej liczbie autorów stosowany jest skrót „i in.”, a w języku angielskim „et al.”, np. (Starck i in. 1999, Starck et al.). Jeśli w tekście w nawiasie autor powołuje się na kilka pozycji, powinien je ułożyć chronologicznie według lat wydania, np. (Spector 1987, Fannon i Shull 1998, Brown 2001). W wypadku zamieszczania cytatu należy w powołaniu podać strony, np. (Spector 1997, s. 83). W pracach przeglądowych i niektórych rozprawach, przy dużej liczbie cytowanych pozycji, można wyjątkowo stosować układ numerowy, np. [1], [35].
W rozdziale „Literatura” cytowane prace ułożone są w porządku alfabetycznym według nazwisk autorów. W wypadku kilku prac tego samego autora kolejność wyznacza data wydania. Jeśli więcej niż jedna praca jest z tego samego roku, układa się je alfabetycznie według tytułów, a przy dacie dodaje litery (np. 2001 a, 2001 b), np.:
Fannon J.E. 1990. Skrobie...
Fannon J.E. 1992. Chemia koloidów....
Fannon J.E., Hauber R., BeMiller J. 1987. Morfologia.....
Fannon J.E., Shull J. 1987 a. Interior channels....
Fannon J.E., Shull J. 1987 b. Surface pores....
Zapis adresu bibliograficznego artykułu powinien mieć następującą kolejność: autor, rok wydania, tytuł pracy, nazwa czasopisma, numery tomu, zeszytu oraz pierwszej i ostatniej strony pracy. Tytuły czasopism można zapisywać w formie skróconej lub pełnej, istotne jest zachowanie konsekwencji w wyborze zapisu dla całej pracy (jeśli autor decyduje się na zapis skrócony, nie wykorzystuje pełnych nazw czasopism i odwrotnie: jeśli decyduje się na stosowanie pełnych nazw czasopism, nie stosuje form skróconych). Przy cytowaniu książek po tytule należy podać miejsce wydania i wydawcę; przy pracach niepublikowanych – informacje o charakterze pracy (np. praca doktorska, ekspertyza, opracowanie), miejscu przechowywania, formie (np. wydruk komputerowy, mapa). Przykłady zapisu bibliograficznego:
Pozycje książkowe
Hellwig Z. 1959. Elementy rachunku prawdopodobieństwa. PWN, Warszawa.
Prace zbiorowe
Poradnik inżyniera. Cukrownictwo. 1987. Red. J. Dobrzycki. WNT, Warszawa.
Artykuły w książce lub wydawnictwie nieperiodycznym
Brill W.J. 1985. Wiązanie azotu. [W:] Biologia plonowania. Red. P.S. Carlson. PWRiL, Warszawa, 58–78.
Fageria N.K. 1990. Iron requirement of cereals and legumes in solution culture. [In:] Plant Nutrition Physiology and Applications. Ed. M.L. Beusichem. Kluwer Academic Publ., Dordrecht, The Netherlands, 213–217.
Nowak K. 1993. Galanina jako regulator wydzielania insuliny. Mat. 2. Ogólnopol. Symp. „Molekularne i fizjologiczne aspekty regulacji ustrojowej”, Kraków 3–4.06.1993, 22–31.
Artykuł w czasopiśmie
Bredemeijer G. 1984. The role of peroxidases in pistil-pollen interaction. Theor. Appl. Genet., 68, 3–16.
Jarosiewicz
B., Gosiewski W. 1986. Optymalizacja terminów sadzenia pomidorów
w
wiosennej uprawie pod osłonami. Zesz. Nauk. AR w Krakowie, ser.
Ogrodnictwo, 15, 73–109.
Prace niepublikowane
Grzelak I. 1988. Kształtowanie się zbiorowisk roślinności łąkowej pod wpływem nawożenia gnojowicą. Praca doktorska. AR w Poznaniu, maszynopis.
Tabele w rozprawach habilitacyjnych muszą być sporządzone w dwóch wersjach językowych (po polsku i po angielsku), począwszy od tytułu tabeli, poprzez jej zawartość, na legendzie skończywszy.
Tabele mogą być dołączone do tekstu na osobnych stronach lub włamane do tekstu. W tekście pracy należy zamieścić powołanie na tabelę (tab. 1, ang. Table 1). Numeracja tabel (cyframi arabskimi) i tytuł powinny być umieszczone nad tabelą. Pozycje wymagające objaśnień w tekście tabeli należy zaznaczyć kolejną małą literą alfabetu lub gwiazdką w indeksie górnym. Przypisy i objaśnienia do tabel zamieszcza się bezpośrednio pod tabelami. Jeśli tabela zawiera dane pochodzące z cudzej pracy, należy podać pod nią ich źródło. Należy unikać powtarzania w tekście pracy danych liczbowych zamieszczonych w tabeli, a także unikać ilustrowania tych samych danych graficznie.
Ryciny ilustrujące tekst powinny być dostarczone w wersji elektronicznej. Udostępnienie przez autorów plików źródłowych (np. w Corelu, Excelu) ułatwia i usprawnia przygotowanie publikacji do druku. Należy wziąć pod uwagę to, że powierzchnia typowej strony publikacji ma wymiary 13 × 19 cm i dostosować do tego format rysunku. Ryciny muszą być ponumerowane (numeracja ciągła od 1 do n lub w obrębie rozdziałów: 1.1, 2.1,… 3.1, 3.2, 3.3. itd.).
Złej jakości skany i ilustracje zaczerpnięte z Internetu, o niskiej rozdzielczości (poniżej 300 dpi), nie nadają się do wykorzystania w druku. W rozprawach podpisy pod rycinami i fotografiami powinny być załączone w wersji polskiej i angielskiej. W wypadku wykorzystania ilustracji zaczerpniętych z innych publikacji należy podać źródło.
Dostarczone do Wydawnictwa w formie elektronicznej fotografie muszą mieć odpowiednią jakość. Minimalna rozdzielczość dla fotografii w wersji elektronicznej wynosi 300 dpi. Pliki powinny być zapisane w formacie JPG lub TIFF, a ich objętość nie powinna być mniejsza niż 1 MB. Fotografie zaczerpnięte z Internetu, o niskiej rozdzielczości (72 dpi), nie nadają się do wykorzystania w druku. W wypadku zamieszczenia cudzych zdjęć obowiązkowo trzeba podać imię i nazwisko ich autora. Konieczne jest także dostarczenie do Wydawnictwa pisemnej zgody na wykorzystanie utworów fotograficznych w danej publikacji, wyrażonej przez właściciela praw autorskich do utworów fotograficznych. Jeżeli autor książki jest jednocześnie autorem zdjęć, wystarczy stosowne oświadczenie. Podpisy pod fotografiami w rozprawach powinny być załączone w wersji polskiej i angielskiej.
Tekst publikacji do recenzji (w przypadku rozpraw habilitacyjnych, monografii, skryptów i podręczników) należy dostarczyć do Wydawnictwa w postaci wydruków komputerowych (2 egz.) oraz pliku elektronicznego. Ostateczną wersję tekstu (po uwzględnieniu przez autorów uwag recenzentów i redaktorów naukowych) należy dostarczyć do Wydawnictwa tylko w wersji elektronicznej. Artykuły do czasopism przekazywane są zgodnie z procedurami przyjętymi przez dane czasopismo (zob. Acta Scientiarum Polonorum, Problemy Drobnych Gospodarstw Rolnych, Geomatics, Landmanagement and Landscape).
Wydruk komputerowy powinien zawierać tekst oraz tabele, fotografie i ryciny. Tekst należy zapisać fontem wielkości 12 punktów, Times New Roman, z interlinią o wartości 1,5, bez dzielenia wyrazów. Strony powinny być ponumerowane.
Tekst w formie elektronicznej powinien być zapisany w wersji edytowalnej (nie jako plik pdf), w programie Microsoft Word. Można go dostarczyć do Wydawnictwa na płycie CD lub pendrivie bądź pocztą elektroniczną. Nazwa pliku powinna zawierać nazwisko autora oraz tytuł pracy. W pliku powinny zostać zapisane również podstawowe dane kontaktowe autora – aktualny adres e-mail oraz (opcjonalnie) numer telefonu. Pliki źródłowe rysunków należy przygotować w formatach CDR (CorelDraw), XLS (Excel), a fotografii w formatach JPG oraz TIFF.
Autorzy składają prace (rozprawy habilitacyjne, monografie, podręczniki, materiały konferencyjne) u redaktorów naukowych odpowiednich Wydziałów (zob. zakładka Kontakt). Po zaakceptowaniu materiału redaktorzy naukowi zwracają się do Redaktora Naczelnego Wydawnictwa z pisemnym wnioskiem o wydanie pracy, przesłanym na adres Sekretariatu Wydawnictwa (zob. zakładka Kontakt). Powinny się w nim znaleźć informacje o proponowanych recenzentach pracy (wymagani są dwaj recenzenci), a także nakładzie publikacji (liczbie egzemplarzy) i źródle finansowania.
Redaktor naukowy ma prawo zwrócić autorom do poprawy prace przygotowane niezgodnie z zasadami obowiązującymi w Wydawnictwie.
Recenzentów proponuje redaktor naukowy Wydziału spośród profesorów i doktorów habilitowanych zatrudnionych w innych uczelniach, a zatwierdza Redaktor Naczelny. Jeden z recenzentów może być zatrudniony w macierzystej uczelni autora.
Wykonanie recenzji zleca wyłącznie Wydawnictwo, a wszelkimi związanymi z tym formalnościami (umowy, rachunki, arkusze recenzyjne) zajmuje się redakcja. Po otrzymaniu recenzji redakcja przekazuje je redaktorowi naukowemu Wydziału, a ten autorowi.
Prace są kwalifikowane do druku po uzyskaniu dwóch pozytywnych recenzji. Jeśli jedna z recenzji jest negatywna, redaktor naukowy Wydziału wraz z Redaktorem Naczelnym mogą podjąć decyzję o skierowaniu pracy do trzeciego recenzenta.
Po
otrzymaniu recenzji autor poprawia tekst, uwzględniając uwagi
recenzenta,
a następnie oddaje go redaktorowi naukowemu
Wydziału, który decyduje o przyjęciu pracy do druku i przekazuje
ją do redakcji.
Redakcja
Wydawnictwa opracowuje publikacje pod względem językowym,
stylistycznym i edytorskim. Autor zobowiązany jest uwzględnić
uwagi redaktorów dotyczące błędów, a także niezgodności ze
„Wskazówkami dla autorów”. Po poprawieniu pracy zgodnie
z
sugestiami redaktora autor oddaje do redakcji tekst w formie
elektronicznej.
Wszystkie
materiały publikowane z logo Wydawnictwa UR muszą być akceptowane
i opracowywane przez redakcję Wydawnictwa. Kontakt z zakładem
poligraficznym zastrzeżony jest wyłącznie dla redakcji
Wydawnictwa, autorzy mogą kontaktować się
z drukarnią tylko
za pośrednictwem redakcji.
Autorzy są zobowiązani do dostarczenia tłumaczeń na język angielski artykułów, które mają być drukowane w języku obcym, tłumaczeń streszczeń, tytułów i zawartości tabel, podpisów pod ryciny i opisów na nich oraz polskiej wersji językowej wszystkich przetłumaczonych fragmentów. Wydawnictwo przed publikacją weryfikuje poprawność językową tłumaczonych tekstów. Jest także możliwość zlecenia tłumaczenia za pośrednictwem Wydawnictwa UR. Wydawnictwo współpracuje z wykwalifikowanymi tłumaczami i native speakerami m.in. języka angielskiego.
Autor jest zobowiązany do wykonania korekty autorskiej w terminie uzgodnionym z redakcją. Jeśli autor w korekcie po składzie tekstu wprowadzi obszerne poprawki i zmiany, powinien liczyć się ze wzrostem kosztów i wydłużeniem czasu przygotowania publikacji do druku.
Wydawnictwo płaci honoraria tylko autorom podręczników według ustalonych stawek.
Autorzy rozpraw habilitacyjnych otrzymują bezpłatnie 55 egzemplarzy pracy, autorzy skryptów, podręczników i monografii po 3 egzemplarze. Autorzy materiałów konferencyjnych otrzymują egzemplarze zgodnie z decyzją organizatorów. Autorzy artykułów opublikowanych w czasopismach nie otrzymują egzemplarzy autorskich.
